Biblioteka Publiczna

Znakomita powieść o trudnych ludzkich relacjach w jeszcze trudniejszych czasach.

Jest rok 1938, świat jeszcze śpi spokojnie. Lwów, tygiel narodowości, tętni gwarem i rozbrzmiewa beztroską radością, nie przejmując się tym, że na niebie gromadzą się czarne chmury. Zanim Ukraińców, Polaków i Żydów podzielą narodowościowe animozje, wciąż są tylko sąsiadami, którzy życzliwie uśmiechają się do siebie na ulicy.

Lilka wraz z koleżankami przygotowuje się do matury i nie ma pojęcia, że to już ostatnie szczęśliwe miesiące. Tęskni za ukochanym, chodzi do szkoły i ze wszystkich sił próbuje bronić swojej samodzielności. Nie wie, że wkrótce przejdzie przyspieszony kurs dorastania, pożegna beztroskie chwile i zmierzy się z upiorami wojny.

Będzie musiała nauczyć się rozpoznawać wrogów pośród tych, których zna od dzieciństwa i których zawsze uważała za przyjaciół, a także komu można zaufać i co zrobić, żeby nie stracić wiary w dotychczas wyznawane wartości.

Wojna okaże się bowiem sprawdzianem człowieczeństwa, które nie ma nic wspólnego z narodowością, językiem ani z wyznawaną religią.

We Lwowie urodzili się moi dziadkowie. Po wojnie przyjechali na Ziemie Odzyskane, ale do końca życia nosili w sercu tamten świat katulających się tramwajów, śpiewnie zaciągających handełesów i burzliwej młodości, spędzonej w tym najpiękniejszym z miast.