Andrzej Bobkowski - prozaik, eseista. Bez wątpienia jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich XX stulecia.
Andrzej Bobkowski urodził się 27 października 1913 roku w Wiener Neustadt, w Austrii. Jego ojciec, profesor Theresianische Akademie, w niepodległej Polsce dosłużył się stopnia generalskiego. Po ukończeniu gimnazjum św. Anny w Krakowie, w latach 1933-1936, Bobkowski studiował w warszawskiej Wyższej Szkole Handlowej. W marcu 1939 roku, w kilka miesięcy po ślubie, wyjechał do Francji. Spędził tam - głównie w Paryżu - całą wojnę, podejmując się bardzo różnych zajęć, łącznie z prowadzeniem pralni. Pomagał też tworzyć tajne biuro pomocy dla robotników polskich. Po wojnie Andrzej Bobkowski pracował w YMCA, uczestniczył w działalności organizacji Niepodległość i Demokracja oraz paryskiej placówki 2. Korpusu. W czerwcu 1948 roku Bobkowski wraz z żoną postanowił opuścić Europę i wyjechał do Gwatemali, gdzie prowadził między innymi warsztat latających modeli samolotowych oraz sklep i klub modelarski. Stary kontynent odwiedził już tylko raz, i to na krótko (w roku 1955). Do Polski nie wrócił nigdy.
26 czerwca 1961 roku Andrzej Bobkowski umarł na raka w Gwatemali, tam też został pochowany. W peerelu za sprawą komunistycznej cenzury jego twórczość znana była jedynie nielicznym - dzięki edycjom paryskiego Instytutu Literackiego, a później dzięki przedrukom w wydawnictwach niezależnych.