Biblioteka Publiczna

Zbiór opowieści Wiesława Adamczyka oraz Barbary Dominiczak o ludziach, którzy w dzieciństwie przeżyli deportację w głąb Związku Radzieckiego. prowadzili oni zeszyty, pamiętniki z rysunkami i wpisami innych tułaczych polskich dzieci, rozproszonych od Iranu po Meksyk. Przez lata przypominały o ukochanym kraju dzieciństwa, pozwalając zachować polską tożsamość.
Książka wzbogacona ilustracjami z owych pamiętników daje poruszające świadectwo ludzkiej solidarności i przyjaźni nawet w nieludzkich warunkach na nieludzkiej ziemi. Obrazu dopełniają historie samego kolekcjonera owych pamiętników, Wiesława Adamczyka, oraz jego siostry pióra Ewy Ledóchowicz.
To swoisty hołd złożony wszystkim, którzy podobnie jak Adamczyk utracili dziecięcą niewinność, zmagając się z rozpaczą, tęsknotą, bólem i niejednokrotnie śmiercią najbliższych.

"Ludzie Pasje Wartości - rozmowy o dokonywaniu wyborów" to edukacyjno-wychowawczy projekt wydawniczy przedstawiający 21 niezwykle ciekawych historii ludzi nauki, kultury, sportu, biznesu i powołania. Bohaterowie opowiadają o życiowych wyborach, których częstokroć dokonywali już w wieku 16-19 lat, o wartościach, jakimi się kierowali, oraz o tym, jaki wpływ na ich decyzje miały szkoła, rodzina i środowisko. Publikacja przeznaczona jest dla młodych ludzi dokonujących wyboru zarówno kolejnej szkoły, jak i drogi zawodowej.Z młodymi ludźmi swoimi doświadczeniami dzielą się:Gosia Baczyńska /projektantka mody/, prof. Andrzej Blikle /matematyk/, prof. Jerzy Bralczyk /językoznawca/, s. Małgorzata Chmielewska /przełożona Wspólnoty "Chleb Życia"/, Jan Góra OP /teolog, duszpasterz akademicki/, Marcin Iwiński /przedsiębiorca, współtwórca gry komputerowej "Wiedźmin"/, Kajetan Kajetanowicz /kierowca rajdowy, mistrz Polski/, Joanna Kołaczkowska /aktorka kabaretowa/, Aleksandra Kurzak /śpiewaczka operowa/, prof. Zbigniew Lew-Starowicz /psycholog i psychiatra/, Robert Majkut /designer i projektant najbardziej luksusowych wnętrz na świecie/, prof. Jan Miodek /językoznawca/, Beata Pawlikowska /pisarka, podróżniczka/, gen. Roman Polko /oficer sił specjalnych/, dr Tomasz Rożek /fizyk, dziennikarz naukowy/ Muniek Staszczyk /muzyk/, Włodzimierz Szaranowicz /dziennikarz sportowy/, Beata Tadla /dziennikarka telewizyjna/, Maja Włoszczowska /medalistka olimpijska w kolarstwie górskim/, Cezary Żak /aktor teatralny i telewizyjny/, Łukasz Żygadło /siatkarz, reprezentant Polski/

Pani Prezydentowa przerywa milczenie.Ta książka zaskoczy, podważy stereotypy, a wszystkim pozwoli spojrzeć na wielką historię z innej, kobiecej perspektywy. Odsłoni drugie dno uznanych za oczywiste faktów.W odważnej i przejmującej autobiografii autorka opowiada o sobie, swojej rodzinie i burzliwej historii Polski ostatnich dekad.Kiedy Lech Wałęsa stawał się ikoną Solidarności, Danuta była bohaterką dnia codziennego. Pragnęła miłości i rodzinnego szczęścia, a los wrzucił ją w wir rewolucyjnych wydarzeń, które przetaczały się przez Polskę i jej małą kuchnię na gdańskim blokowisku. On siedział w obozie internowania, ona, w piątym miesiącu ciąży, zdobywała świniaka, żeby dzieci na Boże Narodzenie nie były głodne.Świat poznał jej klasę, kiedy w zastępstwie męża odbierała nagrodę Nobla. Jako prezydentowa, potrafiła znaleźć się w każdej sytuacji, nigdy nie wysuwała się na pierwszy plan i bardzo strzegła swojej prywatności.Teraz, jako dojrzała kobieta, opowiada światu swoją wersję wydarzeń. Mówi, jak - zawsze naturalna i silna - zarówno o chwilach wspaniałych, jak i o cenie, która przyszło za nie zapłacić.W pomieszczeniach, w których "zamieszkaliśmy" z małymi dziećmi, ciągle trwał remont. Pukanie, stukanie, wiercenie, tumany pyłu. Dzieci biegały jeszcze w piżamach, a już do mieszkania waliły tłumy. Od bladego świtu do późnego wieczora w naszym mieszkaniu kłębiły się tłumy związkowców, doradców, polityków, dziennikarzy i ludzi nawiedzonych. Jeden z panów chwalił się później, że zjadł smaczną jajecznicę w domu u Wałęsów o siódmej rano. Rzeczywiście, ludzie siadali do stołu i musiałam ich obsługiwać. Totalny magiel zamiast normalnego domu. Trudno opisać słowami to, co się wówczas we wrześniu działo! A przecież oprócz tej ekipy remontowej i gości miałam jeszcze kilkutygodniową Anię oraz piątkę pozostałych dzieci.Coraz trudniej przychodziło mi to wszystko znosić. Początkowa niemoc przeradzała się w bunt. Te n sprzeciw narastał we mnie, aż pękłam. Po prostu już nie byłam w stanie wytrzymać psychicznie tego ciężaru. Ta moja słabość wylała się, choć jestem opanowanym człowiekiem. Któregoś "pięknego" ranka nie wytrzymałam i przy tych wszystkich ludziach zaczęłam krzyczeć, a nawet wrzeszczeć. Zrobiłam mężowi wielką awanturę! I dobrze! Mąż wstał i bez słowa wyszedł. Wraz z nim wyszli pozostali.Po kilku godzinach wrócił, tak jakby przetrawiwszy to, co wykrzyczałam, i powiedział: "Skoro sobie życzysz, wywieszamy na drzwiach kartkę: «Tyfus. Nie ma wstępu dla obcych»".Po miesiącu życia w takim kołchozie nastał spokój. Byliśmy już tylko m y, dzieci i ekipa remontowa. Koniec z wizytami! Interesanci szli do biura w związku!Gdybym wtedy, na przełomie września i października 1980 roku, się nie zbuntowała, mąż pewnie nie zauważyłby, że jestem wykończona. Nie wiem, czy mentalność męska sprowadza się do takiego zaślepienia swoimi sprawami, że nie dostrzega się drugiej osoby? Dlatego jeśli mówię o tym, że nie byłam zauważana jako kobieta, jako partnerka, to mam na myśli na przykład opisaną przeze mnie sytuację. A także inne. Zresztą ja przez całe życie byłam przeznaczona przez los do wykonywania zadań, rzeczy trudnych i niewygodnych. (fragment)Książkę opracował Piotr Adamowicz